“Awak???”
jerit Zahra dengan wajah geram sambil jarinya menuding. Hasef tersentak.
Lamunannya mati seketika. Dah kenapa pula? Bukan main lagi gadis itu menunjuk
padanya dengan suara nyaring begitu.
“Saya kenal awak…awaklah yang beli nasi lemak
saya beberapa hari lepas?…Awak kawan abang Malek kan??.” soal Zahra
bertalu-talu. Marahnya makin mencanak. Hasef terpempan. Wajah Zahra yang
berlumpur diamati seketika. Sedikit demi sedikit dia mula teringat wajah gadis
nasi lemak itu. Dia lantas mengangkat jari pada Zahra. Jarinya ditunjuk ke arah
gadis itu pula.
“Hah?..awak???
Haissh! Apa awak buat kat sini? ” soal Hasef lantas meraup wajahnya. Dia juga
tampak terkejut. Boleh pula lumpur itu terkena gadis itu? Hasef menghela nafas
bosan. Sejak ada sedikit pergeseran antara dia dan gadis itu tempohari, kalau boleh
dia tidak mahu lagi berjumpa gadis sombong itu. Dia juga tidak lagi membeli
nasi lemak di situ. Hanya Malek yang sering datang. Sekarang seperti takdir
mereka berjumpa lagi.
“Saya
tunggu bas lah. Ini kan bus stand, tak nampak ke?.” marah Zahra tak puas hati.
“Siapa
suruh awak berdiri dekat dengan jalan?” ujar Hasef menyalahkan Zahra pula. Hilang
sudah kata-kata berhemahnya tadi apabila mengetahui siapa gadis itu. Zahra
terasa seperti mahu meletup.
“Eh,
suka hati sayalah. Kat sini tak ada pulak signboard kata tak boleh berdiri
dekat dengan jalan? Yang awak tu ikut suka hati berhenti tu kenapa? Tak nampak
ada lopak kat depan bus stand ni?” marah Zahra.
“Saya
memang tak nampak…tengah cari handsfree tak sedar masa berhenti tadi saya dah
langgar lecak tu dan terkena awak…,” Hasef memberi alasan. Wajah gadis itu yang
ada bekas-bekas lumpur itu diperhatikan. Memang comot sungguh. Hasef menahan tawa.
“Alasan….”
marah Zahra kini menguis lumpur yang terlekat di baju dengan tangannya.
“Betul
ni…Saya memang tak nampak tadi..” ujar Hasef acuh tak acuh.
“Lain kali berhenti tu pandang-pandanglah
sikit. Ada orang ke tak ke…menyusahkan saya je.” marah Zahra dengan berani.
“Eh
awak ni…saya kan dah kata sorry tadi?.”
“Awak ingat semua ni boleh hilang kalau awak
mintak maaf? Awak tengoklah baju saya ni. Tudung saya ni…semua terpalit dengan
lumpur.” ujar Zahra menunjuk pada baju dan tudungnya.
Hasef melirik pada
pakaian gadis itu yang jelas melekat pada tubuhnya dan kemudian ke wajah gadis
yang berbibir merah itu. Hmm..mata nakalnya melirik lagi kali kedua sebelum
disergah Zahra.
“Saya
ni tak banyak baju. Ini baju kegemaran saya dan awak dah rosakkan baju saya!”
Huh! emosionalnya budak perempuan
ni!!?? Hasef menghela nafas.
“Macam ni lah biar saya ganti baju
dan tudung awak.” ujar Hasef dengan suara yang cuba ditenangkan. Tak guna
bergaduh dengan budak bawah umur tu. Perangainya saja seperti budak-budak.
“Itu tak akan mengubah rasa geram
saya pada apa yang awak dah buat ni.” balas Zahra. Tonasi suara Zahra masih
tinggi. Hatinya bersarang dengan rasa tidak puas hati.
“Perkara dah jadi…bukan boleh ulang
balik pun. Kan saya dah minta maaf dan nak ganti baju serta tudung awak. Kenapa
awak nak marah lagi?”soal Hasef lagi. Nada suaranya sudah ke not tinggi.
“Mestilah saya marah. Saya yang kena lumpur bukan awak. Lagi satu, tak
payahlah nak ganti-ganti pulak. Saya bukan tak ada duit sendiri,” balas Zahra bengang.
Memang kali itu dia seperti kaki gaduh pulak.
“Sombong
pulak dia.. Orang nak tolong tak mau pulak,” gerutu Hasef meraup rambutnya yang tebal.
“Bukan tak mahu tapi saya tak
percaya pada awak sebab saya tahu awak sengaja langgar lecak tu. Awak geram
sebab saya tak bagi tahu nama penuh saya hari tu kan?” tuduh Zahra. Hasef
ketawa buat-buat. Tiba-tiba hatinya diselubungi rasa geli hati.
“Eh
perempuan…tolong sikit ye….jangan nak meroyan pulak. Saya tak mainlah balas-balas
dendam ni. Ini bukan cerita drama. Apa yang berlaku sebe,um ni saya dah lupa
dah. Saya dah maklum awak ni gadis sombong jadi saya dah lupakan semua. Tak
kuasa saya nak ingat awak pulak. Banyak lagi kerja lain.”
“Konon..”
“Tak
payah cakap banyak biar saya bawak awak ke Jusco ke atau Tesco untuk ganti baju
tu. Saya tak mahu gaduh dengan awak.”
“Ha
tak payahlah…niat awak nak tolong saya tu tak ikhlas…entah-entah ada agenda
lain,” tuduh Zahra lagi.
“Agenda?
Tak kuasa saya nak beragenda pada orang macam awak ni minah oi. Kalau awak anak
jutawan mahu juga saya kidnap minta tebusan 3 juta. Ini…jual nasi lemak saja. Apalah
yang ada? Sedarlah diri tu sikit.” balas Hasef sengaja mencurah minyak pada
Zahra yang sudah terbakar.
“Apa
hinanya jual nasi lemak?? Saya mencari rezeki yang halal. Awak cakap sekali
lagi pasal nasi lemak saya…saya sapu lumpurni pada awak!.” ugut Zahra geram
lantas menghampiri lelaki itu. Hasef pantas menjauhkan diri.
“Awak
jangan nak melampau!!. Kalau awak palit lumpur tu pada saya, saya akan angkat awak
masuk dalam kereta saya dan bawa awak ke sempadan baru tahu. Kat situ jugak
saya cari kadi supaya kawinkan awak dengan saya. Baru padan muka awak stuck
dengan saya seumur hidup.”
“Mati
hidup balik pun saya tak mau kawin dengan awak. Simpang malaikat 44! Awak tu
pendendam. Pasal nama tu pun dendam macam ni sekali!” ujar Zahra mengungkit
insiden di restoran tempohari. Hasef mendengus.
“Dengar
sini budak perempuan, awak tak mahu bagi
nama…so what???! Saya
pun tak kisah sampai nak sengaja langgar air tu pada awak….Biar saya ulang
kenapa semua ni jadi ye. Kebetulan saya lalu di sini. Telefon saya berbunyi dan
saya terpaksa stop kereta saya untuk ambil call. Mana saya nampak awak
tercongok di situ. Lain kali pakailah baju yang striking sikit ataupun pakai
sign lip lap lip lap macam pokok krismas tu supaya saya tahu awak ada depan bus
stop ni,” sindir Hasef panjang lebar seperti bertih jagung pula sambil
menyindir Zahra. Hati Zahra makin terbakar.
“Awak yang buta, saya pulak yang salah?.
Itu awak langgar air…kalau awak terlanggar saya macamana?” marah Zahra masih
tak puas hati.
Hasef meraup rambut kemudian wajahnya. Ish! geram aku dengan
minah sorang ni! Mulutnya tak berhenti membebel sejak tadi, gumamnya mengetap
gerahamnya. Kalaulah dia makanan dah lama dia kunyah lumat-lumat. Geram betul
dia!
“Amboi
mulut awak ni tak reti cakap baik-baik ye? Kenyataannya… awak tu masih tegak
berdiri kat sini. Selamat je.. saya tengok. Kalau saya terlanggar awak, dah
tentulah awak tak bercakap dengan saya sekarang ni kan?” sindirnya. Zahra
terasa geram. Oh, sengalnya lelaki itu. Zahra mendengus.
“Memanglah
tegak berdiri kat sini tapi baju saya semua dah kotor.” jerit Zahra. Hati Hasef
tambah hangat.
“Macam
ni lah. Biar saya hantar awak balik dan saya belikan baju yang baru. Itu je
cara saya tebus balik kesalahan saya.” cadang Hasef itu tiba-tiba cuba cari
jalan berdamai. bergaduh kan tak baik, desis hatinya.
“Hah,
tak payahlah. Saya boleh balik sendiri. Terima kasih banyak-banyak je lah.”
jawab Zahra dengan nada menyindir. Hah? Pulak! Hasef bengang. Aikk, aku cakap baik-baik dia
pulak menyindir bagai, gumam Hasef.
“Eh…betul
ke ni tak mahu saya hantar balik???” soal Hasef seperti menduga.
“Alah…tak payahlah. Bukannya ikhlas pun...tengok
muka awak pun saya tahu awak ni bukan boleh dipercayai pun. Entah-entah awak
gangster jual dadah ke?” terjojol mata Hasef tidak percaya dengan kata-kata
Zahra. Punya kemas dia berpakaian dengan kemeja bagai, hensem begitu, boleh
pula gadis itu mengatakan dia gangster. Gadis itu butakah??? Hah! Memang buta!
“Saya
rasa awak ni ada masalah lah…” suara Hasef tiba-tiba.
“Hah,
masalah apa pulak?” tanya Zahra kembali dengan kasar.
“Masalah
sakit jiwa.” jawab Hasef selamba. Bulat mata Zahra. Tak guna!
“Apa
awak cakap??? Sakit jiwa???” Awak yang nak langgar saya…saya pulak yang sakit
jiwa.???” marah Zahra bertalu-talu. Hasef tersengeh sengaja. Sengaja mahu
menyakitkan hati Zahra lagi.
“Ye
sakit jiwa…ada skru hilang dalam 3 biji saya rasa…” umpan Hasef sengaja. Zahra
menarik nafas geram.
“Eh,
awak dah melampau ni…awak ni memang nak kena,!” ujar Zahra seperti menjerit.
Dia seperti mahu mencekik lelaki itu sahaja! Hasef mendengus.
“Woi
dahlah… kalau awak tak mahu tumpang, tak payah tumpanglah. Saya pun ajak-ajak
ayam je. Awak ingat saya nak bagi awak kotorkan seat kereta saya ke??? Awak
tahu tak berapa ratus ribu kereta tu? Awak tak layak duduk situ..nanti habis
kotor tercemar seat tu aje…. Dah…selamat tinggal. Malas saya nak layan
perempuan sombong, berlagak dan mental macam awak ni. Baik saya balik.
Adioss!!!Awak duduklah bersalut lumpur kat situ. Kalau lama lagi boleh jadi
patung lumpur tak pun patung cendana baru padan muka awak!!!” marah Hasef lantas
masuk ke dalam keretanya dan terus menghidupkan enjin.
“Wei,
lari pulak???? Saya tak habis cakap lagi dengan awak lah!!!” jerit Zahra geram
pada Hasef yang sudahpun berada dalam SUV itu. Mahu saja dia melontar payung di
tangan ke kereta lelaki itu. Tapi kalau dah pecah tingkap kereta siapa juga
yang susah? Siapa pulak kena bayar dahlah tadi dia kata harga kereta ratus
ribu. Lantas niat itu hanya tinggal niat sahaja.
“Bodoh
sombong!” sumpah Hasef pada kelibat gadis itu. Zahra yang melihat Hasef berlalu
menyumpah juga bila kereta Range Rover Evoque itu bergerak pergi.
“Huh! dia
yang mental…tuduh orang pulak!! Gila!!” jerit Zahra geram sambil menyapu lumpur
di wajahnya dengan kasar.